Sivrihisar Ortaokulu’nda daha birinci sınıf öğrencisiydik, çocuktuk.
Öğretmenlerimiz vardı kelli felli, hele bir matematik öğretmenimiz vardı ki, Kamil Er; nevi şahsına münhasır bir kişilikti.
Kimseye benzemeyen konuşma tarzı ve davranışları ile dikkat çekerdi.
Allah rahmet eylesin. Çocuğuz ya birinci sınıf, şakalaşmalar, itiş kakış ve ders düzenine aykırı davranışlar gırlaydı.
Bunlar arasında sınıftan bir arkadaşımız bir diğer arkadaşına bir mesaj yazmış kağıda. (eskiden mesajlar kağıda yazılırdı.)
Kamil öğretmenimiz görmüş, tuttu aldı.
Arkadaşımız kağıda “aptal salak vb” sözler yazmış.
Öğretmenimiz o yavaştan başlayan ve gürleyerek biten sesi ile “Kızım bunlar ne? Bir de adın Cennet vallahi bu yazdıkların cehennemde bile olmaz” diye kükredi.
Hepimiz donduk kaldık. “Zihnimizde bu ses tonu ile “Bunlar Cehennem’de bile olmaz” sözü hep kulağımızda kaldı.
Bir daha Cehennem’de bile olmayan kötü sözleri birbirimize söylemedik, hep birlikte.
İyi günlermiş.
Keşke Kamil öğretmenimiz kalksa da yerinde ortalıkta uçuşan sözleri bir dinlese.
Öğretmenime şikayet ediyorum.
Öğretmenim, ülkemizin Cumhurbaşkanı; bize ‘zillet’ diyor, ‘illet’ diyor, ‘Fetöcü’ diyor, ‘terörist’ diyor.
Öğretmenim daha neler neler diyor.
Daha fazlasını söyleyip de iyi ve namuslu bir insandın eminim yattığın yerde huzur içindesin, huzurunu bozmayayım.
Kalksan da huzur içinde yattığın yerden o yavaştan başlayan kükreyen sesinle “Türkiye Cumhuriyeti Sayın Cumhurbaşkanıııı, bunlaaar cehennemde bile OOOLLLMAAAAAZZZZZZ!” desen.
Kamil Hocam, belki Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı bu sözleri, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarına bir daha söylemez.
Vallahi billahi ne illetiz, ne zilletiz, ne teröristiz, hele hele Fetöcü hiç değiliz.
Sen bizi bilirsin yurtsever dürüst insanlarız. Günahımıza giriyorlar. Allah büyük deyip Yaradan’a sığınıyoruz.
Kamil öğretmenim rahmetle, minnetle anıyorum.