ÖNCE ONLAR ÜFLESİN
Trafik çeviriyor.Uzatıyor aleti bizimkilere.Üfleyin bakalım..Hepsi matiz durumundalar.Ancak şoför olan,Komserim önce onlar üflesin''diyor.Komiser şaşırıyor.Neyse tamam deyip,diğerlerine tek tek üfletirken bizim hoca bunları tek tek not alıyor.Derken sıra kendisine geliyor.Üflüyor.Tekrar üflüyor.Gene üflüyor.Komser soruyor.'''İyi de neden bir kaç kez üfledin?Bizm hoca bir koumsere bakıyor.Bir arkadaşlarına''Komiserim biz bunlarla bu gün hep birlikte oturup yedik içtik.Hesabı ben ödedim.Ama,bunlar 3 büyük içtik diyorlar.Halbuki iki büyük içtik.Bak işte bu alettende bellli.Onlar üflüyor 400 promil ben üflüyorum 250 promil..Demek ki ben haklıyım..!Baksanız işi promilden çözmüş.!
İTE KÖPEĞE REZİL OLDUK DESENE.
Emekli olduktan kelli(sonra)hadi boş durmayalım hesabı,bir yerde takılırken üç dört ay boyunca,bizim SEM.e de bakıyordum.Sem bir av kupayı.Öyle akıllı ki,zamanla patates cipslerıne alışmıstı.Tabi alıştıran bendeniz.Bir zaman sonra,işten ayrılıp,gazetecilğe dönmüştüm.Sanırım altı ay sonra,eski dükkanın önünden geçerken,bizim marketçi arkadaş-Yaşar abi.Sem’e bi baksana dedi.İster inanın ister inanmayın.Sem’in ağzında boş bir cips paketi bana öyle melül melül bakıyor hayvancağız..Senden cips istiyor dedi bizim marketçi.Eee..sen de ver dedim..Eee parası dedi.Ben de sona veririm dedim ama bizim marketçi o meşhur el hareketini yaparak alamayacağımı ima etti.Bir sem’e baktım,bi marketçiye,sonra ulen dedi..beni ite köpeğe rezil ettin be arkadaş..!
MERHABA EY ÖLÜLER…
12 eylülün en cıvcıvlı günleri.Hemen hemen bir çok şey yasak.Hele gece,mümkün degil eşle dostla içmek.İşte bu günlerden bir gece.Afyon yolu kıyısında mezarlıgın yanında bir araç durur.Vatandaş işeyecektir.Bir de bakarki,mezarlık.Mezarlık tepededir.Elini kaldırır ve -Selamün Aleyküm ey ölüler..der.O anda,mezarlıktan beyazlar içinde üç el birden kalkar.Aynen hep bir agızdan-Aleyküm Selam derler.Adam şok olur.İşemeyi bırakın donu toplamadan arabaya zar Zor atar kendini arabaya.Sonra da vınnnn tabii.Oysa ne bilsin,bizim üç kafadar arkadaş,jandarmanın mezarlıga bakmayacagını düşünerek,almışlar nevaleleri,oturmuşlar bir güzel demleniyorlar.Adam selam verince bari yanıtsız bırakmayalım deyip selamını almışlar,o kadar.Eee adam ne bilsin ki?
NÖBETÇİ HASTA!.!
İşe mizahi açıdan bakarsanız bu esprili olaylar benim için gayet doğal bir olay.O bana meşhur Kolsuz Yaşar lakabını almazdan önce işte o kol ameliyatları öncesi.Sendikacı olsun mesleki olsun yıllarca yollarda olduğumdan hastanelerde yatabilmirem vaziyetinde olduğum yıllardı.Gece günüz dolanıyorum.Kelimenin tam anlamıyla volta atıyorum.Ameliyat olalı daha 6 saat olmuş.Mecbur altı saat kalkmak yok.Narkozla adeta iç içeyim.Öyle bir hale geldim ki,alışkanlık sanki, diyeceğim;Getir doktor bey,biraz daha içeceğim..!Neyse ameliyat sonrası saat maat dinlemeksizin fırladım yataktan.Öyle dolanırken,bir baktım karşımda Doktor ve nöbetçi hemşire..Eeee ne diyeceksin şimdi..?Doktor bana''Senin şu an yatakta olman gerekmiyor muydu?''demesiyle benim''İyi de doktor bey,bak sen nöbetçi doktorsun.Yanındaki de nöbetçi hemşire.İyi de ben de nöbetçi hasta oluyorum işte''demem kaçınılmazdı tabii.Öyle ya,ameliyat sayım yediyi aşmıştı.Bu sözler de son derce normaldi.