Yılmaz Hoca kimseyi dinlemiyor öyle mi?
Soner Uçak yazdı...
Koşuyorlar nitekim; Allah’ı var hepsi dörtnala gidiyor…
İstikamet neresi, belli değil…
Hem pusulaya bakacaksın, hem koşacaksın!
Zor iş…
Kolayına kaçıyorlar işin.
Varacakları yerden memnun olmayacakları kanaatindeyim. En yaman koşanlardan Zihni Çalışkan, ES TV ekranlarındaydı.
Bunca hareketsiz, bunca heyecansız günlerde koşmak da bir marifet ama nereye?
“Şehri dinlemiyor, hep kendi bildiğini söylüyor” dedi Yılmaz Büyükerşen için…
Bir şeyler söyleyen bir şehirse ki; öyledir Eskişehir.
Kim bu notaları şehrin sokağına, parkına, bahçesine, kaldırım taşına varıncaya değin işledi?
Hadi, diyelim ki dinlemiyor Eskişehir’i…
Sen dinleyebilecek misin?
Bir düşün!
Tek kelimesiyle ile “sorgusuz sualsız bırakırım koltuğu” diyorsun da, ya şehirle ters düşerse haşmetmeabımızın kelamları.
Şehri mi dinleyeceksin, sarayı mı?
Yine de tüm koşanlar adına seviniyorum, mücadele etmek iyidir, hoştur.
Hele böylesi hareketsiz günlerde.
Kaliteli bir rakip ile mücadele daha iyidir, daha güzeldir.
Rakibinden öğreneceklerin ile başlayacaksın işe, rakip olabileceğini göstereceksin önce.
Öğrencileri müşteri olarak görmeyen nadir insanlardandır, sanatı, hayatın önemli, hatta en önemli damarı olarak gördüğünü biliriz.
Ve düşün ki,
Kent bir sığınaktır.
“Kimden saklanacağız” deme, kendinden bile kaçıp sığınacağın bir sığınak...
20 yıl önce Eskişehir yollarına düştüğüm de üniversitemden kaynaklı “çok şanslısın” demişlerdi.
Hak verdim o gün söylenenlere, şanslıymışım.
Şimdi o üniversitem nerede?
Bugün dışarıdan gelenler “çok şanslısınız” diyor.
Haklılar biliyorum…
Bir inat hala ayak diriyor Eskişehir…
Mega köyler bir bir türerken, kenti muhafaza etme marifetini göreceksiniz bir kere, ondan sonra şehri dinleyip, dinlemediğini tartışırız.
Ama önce onu dinleyeceğiz, bu kez daha dikkatli…
Eskişehir’e ne öğretti ve biz Eskişehir’den ne öğrenmeliyiz diye…